- Νησιά στην απομόνωση, γερασμένα πλοία και ένα υπουργείο-παρατηρητής.
- Ξεχασμένοι από Θεό και ανθρώπους από Οκτώβριο έως Απρίλιο οι νησιώτες μας.
- Σβήνουν τα φώτα και… οι μηχανές της ακτοπλοΐας όταν φεύγουν οι τουρίστες. Οδύσσεια χωρίς τέλος για χιλιάδες ακρίτες.
- Απλησίαστα από τις αυξήσεις τα εισιτήρια, «Βατερλό» με το μεταφορικό ισοδύναμο.
- Κραυγή απελπισίας από τον Δήμαρχο Φολεγάνδρου: «Είμαστε επιδοτούμενη γραμμή, δεν γίνεται να ανεβαίνουν συνεχώς οι τιμές στα εισιτήρια. Πιο πολύ σε συμφέρει να πας στο Ντουμπάι»…
Του Αλέξανδρου Πηγαδά
Τα ελληνικά νησιά τους καλοκαιρινούς μήνες βιώνουν μια «άνθηση» λόγω των πολλών τουριστών, είτε από το εξωτερικό, είτε από το εσωτερικό, οι εξοχικές κατοικίες ανοίγουν ξανά, η οικονομία παίρνει την ανιούσα, αλλά το θέμα είναι τον χειμώνα τι γίνεται; Εκεί όπου το τοπίο αλλάζει, τα νησιά ερημώνουν και μένουν οι μόνιμοι κάτοικοι του κάθε τόπου να τα βγάλουν πέρα με βασικά καθημερινά προβλήματα, χωρίς σε πολλές περιπτώσεις τη στήριξη του ελληνικού κράτους.
Μεγάλα και μικρά νησιά, μακριά ή και κοντά σε μεγάλα αστικά ή περιφερειακά κέντρα, δηλώνουν αδυναμία να αντιμετωπίσουν ακόμα και βασικά θέματα υγείας, καθώς η ακτοπλοϊκή σύνδεση είτε διακόπτεται για κάποιους μήνες τον χειμώνα, είτε μειώνεται αισθητά, είτε είναι ελλιπής. Νησιά, που όπως περιγράφουν οι δημοτικές αρχές, βασίζονται στα συμφέροντα του εκάστοτε εφοπλιστή ή ακτοπλόου.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα των όσων αναφέραμε παραπάνω, αποτελούν ο Άγιος Ευστράτιος και το Αγαθονήσι, δύο νησιά τα οποία δεν έχουν απευθείας σύνδεση με την ηπειρωτική χώρα και οι κάτοικοί τους, αναγκάζονται να μεταβούν στα κοντινά νησιά για να μπορούν να προμηθεύονται βασικά αγαθά ή προϊόντα ή να λαμβάνουν την απαραίτητη υγειονομική περίθαλψη. Το βασικό πρόβλημα και στις δύο περιπτώσεις είναι ότι οι κάτοικοι αναγκάζονται να πάρουν από άλλο νησί το πλοίο που θα τους μεταφέρει σε κάποιο ηπειρωτικό σημείο.
Την ίδια…
